Finish voor stofwisselingsziekten: The day!

Gisteren was het (eindelijk) zover! De Zuidhorun. Na twee dage uitrusten was ik er zaterdagmiddag helemaal klaar voor. Nog even een energie-bar voor de start, een kledingcrisis vanwege het weer en ik was er klaar voor! Heerlijk hardloop weer, een beetje fris en een lekker zonnetje. Met een grote groep van start en lieve vrienden en ouders langs de lijn. Ronde 1 ging goed, met een grote groep van start. En de eerste 5 km in 31:02, voor mij een snel rondje in een duurloop. Toen er werd omgeroepen bij de doorstart dat je om 16:15 de doorstart zou sluiten en er niet meer doorgelopen zou worden voor de 15 km voelde ik mij toch enigszins opgejaagd en heb ik ook het tweede (mijn meestal slechtste) ronde aardig snel gelopen voor mijn doen: 31:29. Het derde rondje was de zwaarste dit keer, de echte wedstrijdlopers waren al over de finish en voor de 15 km waren maar weinig recreatieve lopers. Maar wat een energie van al die lieve mensen langs de finish, wat een energie van de gedachte aan Femke, dat ik dit voor haar deed. Elke pijntje elke vorm van vermoeidheid kon ik vergeten door aan haar te denken. Bij de finish nog een korte sprintje en aangekomen in 1:36:08. Na het vele trainen sinds januari ben ik hier heel tevreden mee, een mooie stap richting de halve marathon!

En wat ben ik blij met de vele donaties, supporters en donateurs. elke km gaf dit zoveel energie dat ik dit heb kunnen lopen. Elke euro gaf mij elke stap weer energie om te gaan, om te knallen. Opdat die rotziekte ooit de wereld uit gaat, onderweg naar de finish van Alpers. Femke kon niet meer geholpen worden en die machteloosheid moet de wereld uit!